Kilka słów o szafirze – niezbędne informacje

Szafir jest odmianą korundu, a więc najtwardszego naturalnie występującego kamienia (pod względem swej twardości zajmuje drugie miejsce, zaraz po diamencie). Nazwa wywodzi się od łacińskiego słowa “sappheiros”, oznaczającego niebieski kolor. Zazwyczaj bowiem spotyka się go w tej barwie, jednak można go także odnaleźć w innych odcieniach, co zawdzięcza domieszkom takich pierwiastków takich jak: tytan, wanad, chrom, magnez czy też żelazo.

Szafir może być również bezbarwny. Wtedy opisuje się go mianem leukoszafiru.

Szafir cieszył się uznaniem już w starożytności, uchodząc nie tylko za symbol majętności, ale także długowieczności, miłości, mądrości, uczciwości oraz przyjaźni. Później nazywano go “królem klejnotów”, a jego wyjątkowość potwierdza tzw. Szafir Świętego Edwarda, umieszczony w środku krzyża dekorującego koronę władców Wielkiej Brytanii. Szlachetny kamień tworzy najczęściej kryształy, które przyjmują postać pseudoheksagonalnych słupów oraz bipiramid. Na ich ścianach dostrzegalne są poprzeczne zbrużdżenia. Z powodu właściwości – wytrzymałość, ścieralność oraz różnobarwność znalazł szerokie zastosowanie w jubilerstwie, w wyrobie drogocennej biżuterii (pierścionków, wisiorków, broszek, kolczyków), jak również w przemyśle precyzyjnym, przy produkcji różnorodnych urządzeń (szafir z domieszką tytanu stanowi czynny ośrodek lasera) lub gramofonowych igieł. Ponadto, szafir wyszafirtywany jest w medycynie naturalnej oraz estetycznej.

W pierwszej z wymienionych pomaga w walce z dolegliwościami oczu, problemach z zakresu dermatologii, zwalczaniu infekcji, przeziębień i stanów podgorączkowych , kłopotach z ciśnieniem, ale także pomaga wyciszyć organizm. Natomiast w w medycynie estetycznej, używa się go w trakcie przeprowadzania zabiegu termoliftingu (stosuje się tu urządzenie z szafirowym kryształem, wbudowanym w jego głowicę).

Ponieważ istnieje kilka podobnych do szafiru minerałów, nierzadko bywa z nimi mylony. Wśród nich wymienia się np. kyanit, cyrkon, topaz, tanzanit albo indygolit. W celu wyzbycia się wszelkich wątpliwości należy przeprowadzić test twardości. Sprawdzeniu mogą podlegać również gęstość, widmo absorbcji i właściwości optyczne.